تاریخ‌گواهی می‌دهد مادامی که رویکرد تقنینی کشور به توسعه بازار داخلی در «تشکیل صندوق‌های حمایت دولتی»، «تعرفه‌گذاری»، «محدودسازی دستوری رقبای خارجی» و امثالهم را در سر می‌­پروراند، ولو با تزریق صدها میلیارد بودجه به آن تغییری در نتیجه حاصل نخواهد شد. اصرار بر تقلیل مفهوم استقلال به خودکفایی و تأکید بر مرزبانی و مزیت‌­های نسبی حداقل در فضای بدون مرز مجازی، محکوم به شکست خواهد بود. این پارادایم فکری به‌جای هدیه کردن کیفیت خدمات به کاربران، تسهیل‌گری کسب‌و‌کار به فعالان بازار و تجهیز ابزارهای به‌هنگام فناورانه به نهادهای تنظیم‌­گر بخشی (تنظیم‌­گری تسهیل‌گرانه)، میوه­‌هایی نظیر روبیکا به بار می‌­آورد که آش کشک خاله هستند. دقیقاً مثل بلایی که صنعت خودروسازی به اسم حمایت‌­گرایی بر سر کشور آورد؛ توسعه‌­ای به عمق یک آکواریوم خانگی.